Pomiędzy styczniem a lipcem - IEO_PV, czyli autorski wskaźnik fotowoltaicznej koniunktury Instytutu Energetyki Odnawialnej zyskał +0,11 %. Oznacza to, że aktualnie znajduje się on w trendzie bocznym, zatem wyczekującym lub jak kto woli poprzedzającym obrany docelowo kierunek.
Wartym szczególnego przy tym podkreślenia jest to, że wykazał się on daleko idącą odpornością względem otoczenia – tak tego bliższego, jak i dalszego. Oparł się bowiem zarówno zapowiadanym zmianom regulacji (po 31 grudnia br.) dotyczącym funkcjonowania krajowego rynku prosumenckiego. Jak i też mogącymi zasiać sporo wątpliwości, jeśli nie zwątpienia - rosnącym dynamicznie od połowy zeszłego roku - cenom węglowodorów (węgiel, gaz, ropa naftowa, olej grzewczy).
W praktyce giełdowej takie zachowanie rynku czy indeksu, będącego pochodną kursów akcji określonych spółek, zwykło się komentować efektem przejścia walorów - ,,ze słabszych do silniejszych rąk”.
Obserwowane symptomy dojrzałości inwestorów zaangażowanych w sektor odnawialnych źródeł energii nie są jednak czymś nadzwyczajnym, skoro mamy do czynienia z obszarem działalności gospodarczej znajdującym się u progu transatlantyckiej ekotransformacji.
Pod koniec lipca serwis Bloomberga poinformował, że nowojorski COMEX oraz jego europejski odpowiednik London Metal Exchange, nie ustają w wysiłkach na rzecz przygotowania się do nadejścia boomu elektryfikacyjnego. Ich najnowszą inicjatywą w tym zakresie są kontrakty terminowe na wodorotlenek litu. Kluczowy składnik baterii litowo – jonowych bez których w ramach stosowanych aktualnie technologii nie mogą obyć akumulatory do aut elektrycznych, różny sprzęt elektroniczny czy też magazyny sieci energetycznych. Od początku br. ceny litu wzrosły o ok.+90 %, jest więc zrozumiałym, że rynek domaga się możliwości zabezpieczenia kursu. Kontrakty terminowe to jak wiadomo w tym zakresie narzędzie podstawowe, zaś fakt ich uruchomienia można odczytać jako swoisty instytucjonalny, zatem trwały barometr PV koniunktury.
