Z analiz prowadzonych przez Instytut Energetyki Odnawialnej wynika, że obecnie najwięcej za energię płacą firmy należące do grup taryfowych C, a więc w dużej mierze małe i średnie przedsiębiorstwa, przyłączone do sieci niskiego lub średniego napięcia.
Średnia cena netto sprzedaży energii elektrycznej w latach 2011-2015 [PLN/MWh]
Źródło: Urząd Regulacji Energetyki, opracowanie IEO
Jedna megawatogodzina energii elektrycznej dla odbiorców w taryfie C w 2015 roku kosztowała ponad dwukrotnie więcej niż w przypadku taryf grupy A, z których korzystają duże przedsiębiorstwa. Stawki obowiązujące przedsiębiorców przyłączonych do sieci niskiego napięcia wykazują w ostatnich latach niepokojącą tendencję wzrostową. Ustawa OZE wprowadziła od lipca br. tzw. opłatę OZE oraz znacznie podwyższyła wysokość (o prawie 100%) od 1 stycznia 2017 r. tzw. „opłaty przejściowej”, co spowoduje przerzucenie tych kosztów przez dostawców energii na odbiorców końcowych - zwłaszcza na małe i średnie firmy - w postaci podniesienia dotychczasowych lub wprowadzenia dodatkowych stawek w taryfach. Rząd w ramach zapowiadanej nowej ustawy o rynku mocy, planuje wprowadzenie kolejnych opłat, które uderzą najsilniej w firmy o pracy jednozmianowej, korzystające z energii w tzw. szczycie południowym. Istnieje uzasadniona obawa, że nadmiernymi kosztami polityki energetycznej państwa obciążane będą w jeszcze większym stopniu najmniejsze przedsiębiorstwa, a ceny energii elektrycznej, w ich przypadku, będą nadal rosły. Na obszarach peryferyjnych koszty energii dla małych firm mogą być nawet o 10-20% wyższe.
