Aktualności
- Details
- Hits: 15457
Opinia Instytutu Energetyki Odnawialnej na temat projektu nowelizacji Ustawy o Odnawialnych Źródłach Energii (projekt z dn. 16-12-2015 r.)
Instytut Energetyki Odnawialnej (IEO), jako jednostka monitorująca w sposób niezależny wdrażanie w Polsce przepisów wspierających rozwój OZE w myśl dyrektywy 28/2009/WE, w tym tworzenia i wdrażania przepisów ustawy o OZE oraz rozwój rynku OZE, widzi pilną potrzebę zajęcia stanowiska w sprawie projektu nowelizacji Ustawy o Odnawialnych Źródłach Energii (projekt z dn. 16-12-2015 r.). W dniu 16.12.2015 roku do Sejmu wpłynął poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii (druk 134). Projekt ten jest niezmiernie ważny dla branży OZE. Jednak zgodnie z informacjami podanymi w uzasadnieniu przez Wnioskodawców procedowany będzie wyjątkowo szybko. Komisja Sejmowa zajmie się nim już 21.12.2015, a w przypadku przyjęcia proponowanych zmian przez większość sejmową miałyby one wejść w życie od 31.12.2015 roku. Zasadniczą zmianą jaka miałaby nastąpić w obowiązującym prawie (ustawie o OZE) jest przesunięcie o pół roku (na 1.07.2016) rozdziału 4 ustawy, który dotyczy mechanizmów i instrumentów wspierających wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, w tym m.in. nowych w stosunku do obowiązującego prawa mechanizmów aukcji dla dużych źródeł OZE oraz taryf gwarantowanych dla mikroźródeł OZE.
Uwagi:
1) Dalsze odsuwanie wdrażania nowych rozwiązań wspierających produkcję energii z OZE może skutkować niewypełnieniem celów na 2020 rok, a w konsekwencji koniecznością zapłaty przez Polskę kary za brak wymaganej ilości energii lub kosztownego dla podatników zakupu brakującego wolumenu energii w formie tzw. transferu statystycznego w latach 2019/2020. Wstępne oszacowania krajowych postępów we wdrażaniu dyrektywy wykazują, że już w roku 2014 ścieżka dojścia do wymaganego 15% udziału energii z OZE w energii finalnej w 2020 roku nie była realizowana.
2) Proponowana nowelizacja wprowadza do mechanizmu aukcyjnego jeszcze więcej niepewności i niejasności. W szczególności nie jest jasne, czy obowiązywać będą wydane już najważniejsze dla tego systemu akty wykonawcze, tj. rozporządzenia o wolumenie energii zakupionej w aukcji oraz o cenach referencyjnych. W rezultacie, wątpliwe jest, aby pierwsza aukcja mogła zostać definitywnie rozstrzygnięta w 2016 roku, co zważywszy na przewidziane ustawą terminy realizacji inwestycji (do 48 miesięcy) skutkować może nie osiągnięciem zakładanego poziomu produkcji zakupionej energii w roku 2020, przynajmniej w zakresie energii elektrycznej, a wiec w sektorze, który do tej pory, choć nieefektywnie to relatywnie najlepiej realizował swoje cele ilościowe.
3) Ceny świadectw pochodzenia w obrocie zarówno giełdowym jak i bilateralnym nie pozwalają obecnie na osiągnięcie poziomu przychodów wymaganego dla opłacalnego funkcjonowania większości technologii OZE, a nawet pokrycia pełnych kosztów operacyjnych. Ponadto od roku 2011 nieprzerwanie narasta nadprodukcja świadectw pochodzenia w stosunku do celów na poszczególne lata oraz wolumen świadectw pochodzenia „zbankowanych” (wydanych i nie umorzonych), którego wartość przekracza już roczne zapotrzebowanie na świadectwa pochodzenia. Powoduje to, że w najbliższych latach korzystanie z tego systemu jest mało obiecujące dla inwestorów. Ponadto nie są obecnie znane (poza rok 2016) wysokości zobowiązania ilościowego dla przedsiębiorstw zobowiązanych do umarzania świadectw, co generuje dodatkowe czynniki ryzyka. Nie wiadomo też, jaki wolumen wartościowy i ilościowy energii będzie mógł zostać zakupiony na aukcjach dla istniejących instalacji (przechodzących z systemu ŚP). W tej sytuacji przesunięcie wdrożenia art. 4 ustawy jest jednoznacznie korzystne jedynie dla zamortyzowanych dużych elektrowni wodnych (które w nowym roku straciłyby możliwość pozyskiwania ŚP) oraz współspalania biomasy z węglem (które uzyskiwałoby 0,5 ŚP za jednostkę dostarczonej energii). Dopuszczenie do takiej sytuacji pogłębi jedynie kryzys na rynku ŚP.
4) Projekt nowelizacji ustawy o OZE pogarsza sytuację inwestorów w mikroinstalacje OZE o mocy do 40 kW, którzy przygotowali swoje inwestycje pod system tzw. bilansowania półrocznego, z możliwością sprzedaży nadwyżek wyprodukowanej, a nie zużytej energii elektrycznej po cenie wynoszącej 100% ceny rynkowej. Po dokonaniu proponowanej nowelizacji ustawy OZE, będą oni zmuszeni sprzedawać energię po 80% ceny rynkowej, bez możliwości bilansowania półrocznego. Będzie to zmiana reguł i naruszenie umowy pomiędzy państwem a obywatelem, bo prawo zadziała wstecz, pogarszając warunki ekonomiczne dla tej grupy, liczącej obecnie ok. 5 tys. osób (szacunki NFOŚGW). Dolegliwości zmiany reguł złagodzi jedynie fakt, że obecne przepisy ustawy i jej nowelizacji gwarantują, że po okresie 6 miesięcznego „odroczenia” najmniejsi inwestorzy korzystający ze sprzedaży energii po cenie 80% (lub świadectwach pochodzenia – w przypadku przedsiębiorców) uzyskają prawo do bilansowania półrocznego i sprzedaży salda nadwyżek po 100% ceny energii z rynku (przez 15 lat od momentu wprowadzenia po raz pierwszy energii do sieci).
5) W zdecydowanie najgorszej sytuacji znajdą się najmniejsi inwestorzy, którzy przygotowali swoje inwestycje pod nowy system taryf gwarantowanych, a zwłaszcza ci, którzy zaciągnęli kredyty (zgodnie z prawem krajowym i unijnym nie mogli korzystać z dotacji). Należy zgodzić się z tezą, że zapisy odnośnie stałych taryf dla mikroinstalacji (do 3 kW i 3-10 kW) wymagają doprecyzowania i lepszego umocowania w systemie wprowadzanym przez Ustawę OZE, zwłaszcza w kontekście podatkowym, pomocy publicznej i wyeliminowania dodatkowych zagrożeń dla ich adresatów - najmniejszych i najbardziej wrażliwych uczestników rynku OZE. Ta najsłabsza grupa była do tej pory najgorzej traktowana przez państwo, ale pomimo braku szczególnej atrakcyjności ekonomicznej, drobni inwestorzy zainteresowani tego typu instalacjami od ponad pół roku przygotowują się do ich budowy, zakładając w kalkulacjach ekonomicznych, że od 1.01.2016 uprawnieni będą do uzyskania stałej, podanej w ustawie, ceny za energię. W przygotowanie projektów mikroinstalacji zaangażowanych jest (także finansowo) szereg małych firm instalacyjnych oraz producentów urządzeń OZE. W drugiej połowie 2015 roku rynek ten znacząco się rozwinął, a liczbę prosumentów rozwijających inwestycje z uwagi na taryfy gwarantowane można szacować na kilka tysięcy.Z ich punktu widzenia odsunięcie w czasie wejścia w życie przepisów o stałych cenach jest zdecydowanie niekorzystne, gdyż uruchomione inwestycje w mikroinstalacje wspierane po 1.01.2016 w oparciu o obecne zasady nie będą opłacalne. Uzasadnienie i ocena skutków regulacji do zmiany ustawy zupełnie pomijają ten aspekt. Podczas gdy w stosunku do rozpoczętych procesów inwestycyjnych dedykowanych dla istniejącego systemu świadectw pochodzenia uzasadnia się zmiany koniecznością umożliwienia inwestorom dokończenia rozpoczętych projektów, całkowicie pomija się projekty przygotowywane z myślą o ich realizacji w nowym systemie, które w starym systemie nie mogłyby być zrealizowane. Jest to niedopatrzenie w szybko przebiegającym procesie legislacyjnym, które niestety może być odbierane jako przejaw zdecydowanie nierównego traktowania podmiotów w okresie przejściowym. Dotknie to głównie najmniejszych i najsłabszych uczestników rynku, którym należy się szczególna ochrona ze strony państwa. Dlatego IEO apeluje o wyłączenie z nowelizacji artykułów poświęconych taryfom stałym dla mikroinstalacji i wejście ich w życie w pierwotnie planowanym terminie 1.01.2016.
Do pobrania:
Zachęcamy do podzielnia się z nami uwagami i spostrzeżeniami nt. ustawy OZE. Ankieta składa się z kilku pytań i jej wypełnienie nie powinno zająć więcej niż 5 min.
- Details
- Hits: 11328
Co dalej z ustawą OZE?
Ankieta – Powiedz co sądzisz nt. wdrażania ustawy OZE
Minęły już 4 lata
Prace nad przygotowaniem ustawy o odnawialnych źródłach energii rozpoczęły się na początku 2011 roku. W dniu 22-go grudnia miną 4 lata od opublikowania pierwszej wersji projektu regulacji do konsultacji społecznych. Ustawa została uchwalona 20 lutego br., a przepisy dotyczące wsparcia produkcji energii elektrycznej z OZE mają wejść w życie 2 stycznia 2016 roku.
Branża OZE nie zna jeszcze 20 rozporządzeń
Na dwa tygodnie przed tym terminem, nie wiadomo czy uchwalone przepisy w całości wejdą w życie (ciągle możliwa, a przynajmniej niewykluczona jest nowelizacja ustawy), w jakim tempie będą wdrażane, branża OZE nie zna jeszcze ok. dwudziestu niewydanych przepisów wykonawczych.
UOKiK skierował ustawę do Komisji Europejskiej
W ostatnich tygodniach pojawiły się nowe fakty, ale i nowe wątpliwości. UOKiK skierował ustawę OZE do notyfikacji przez Komisję Europejską, pomimo wcześniejszych zapewnień o braku konieczności takiej procedury. Czy nowy rząd zdecyduje się na wydane przepisów wykonawczych i wdrożenie systemu aukcyjnego oraz prosumenckich taryf gwarantowanych przed zakończeniem procesu notyfikacji? Proces notyfikacji może się wydłużyć poza zakładany przez rząd okres 6 miesięcy z powodu możliwych pytań KE do polskiego rządu.
W jakie OZE warto zainwestować?
Poprzedni rząd (ministerstwo gospodarki) wydał interpretację, że taryfy gwarantowane miałyby obowiązywać tylko za nadwyżki energii po jej zbilansowaniu, co dramatycznie zmienia warunki ekonomiczne i nie odpowiada wcześniejszej kalkulacji stawek. Ponadto, ostatnie doniesienia z nowego Ministra Energii wskazują na możliwość opóźnienia wejścia w życie systemu aukcyjnego, z obawy przed pułapkami, np. przed underbiddingiem czyli zgłaszaniem ofert po cenach, których inwestor nie jest w stanie zrealizować i ryzykiem bankructw „w różnych segmentach”. Choć uzasadnienie do ustawy mówiło o neutralności technologicznej aukcyjnego systemu wsparcia energii z OZE, to poprzedni Minister Gospodarki przygotował rozporządzenie o cenach referencyjnych, niespodziewane opublikowane 8 grudnia br. w Dzienniku Ustaw, które nierówno traktuje różne rodzaje OZE w dostępie do systemu wsparcia. Nowy Minister Gospodarki zapowiada, że specjalnie chce potraktować biogazownie i elektrownie wodne, a nowy Minister Środowiska zapowiada preferencje dla energii geotermalnej i energetycznego wykorzystania biomasy.
Monitoring wdrażania ustawy OZE
W związku z tym, że nowa ustawa i podejmowane kierunki jej nowelizacji i tempo wdrożenia budzą wciąż wiele wątpliwości i pytań, dotychczas wydawane były rozporządzenia bez szerszej konsultacji, a o rządowej wykładni przepisów ustawy branża OZE dowiaduje się z luźnych interpretacji i wypowiedzi w mediach, Instytut Energetyki Odnawialnej uruchomił proces monitorowania prac nad wdrożeniem ustawy i w celu ukierunkowania prac na potrzeby branży i opinii publicznej stworzył ankietę dotyczącą nowych przepisów.
Ankieta badającą opinię nt. ustawy OZE.
Zwracamy się do przedstawicieli rynku OZE i wszystkich zainteresowanych z prośbą o wzięcie udziału w badaniu opinii nt. ustawy.
Udzielone przez Państwa odpowiedzi zostaną wykorzystane przez IEO w procesie monitoringu i opiniowania ustawy i przepisów wykonawczych, niezwykle istotnym do stworzenia dobrych rozwiązań prawnych.
Ankieta składa się z kilku pytań i jej wypełnienie nie powinno zająć więcej niż 5 min.
Z góry dziękujemy za Państwa zaangażowanie!
Ankietę prosimy wypełnić do 24 grudnia br.
- Details
- Hits: 10979
RAPORTY RYNKOWE I BAZY INWESTYCJI, URZĄDZEŃ,
FIRM NA POLSKIM RYNKU OZE
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
Instytut Energetyki Odnawialnej (IEO) ul. Mokotowska 4/6, 00-641 Warszawa,tel./fax: +48 22 825 46 52
|
- Details
- Hits: 9226
Baza kotłów i urządzeń na biomasę oraz baza kontaktowa firm w sektorze
 |
KUP TERAZ !
|
Raport: Rynek kotłów i urządzeń na biomasę w Polsce
 |
KUP TERAZ !
|
|
W ofercie IEO dostępne są również bazy danych oraz raporty |
- Details
- Hits: 9090
Informacja prasowa nt. opinii IEO o cenach referencyjnych dla pierwszych aukcji OZE
Instytut Energetyki Odnawialnej
Warszawa, 21 września 2015 roku
W jaki sposób zostały obliczone ceny referencyjne OZE dla systemu aukcyjnego ?
Instytut Energetyki Odnawialnej (IEO) przygotował opinię o projekcie rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie cen referencyjnych dla OZE. Rozporządzenie o wysokości cen referencyjnych jest dla rynku OZE najważniejszym aktem wykonawczym do ustawy o OZE, wprowadzającym system aukcyjny w Polsce i zadecyduje o szansach poszczególnych projektów inwestycyjnych OZE na udział w aukcji oraz o kształcie tzw. „miksu” technologii energetycznych w energetyce odnawialnej w Polsce do 2030 roku.
Wysokość cen referencyjnych, zgodnie z logiką systemu aukcyjnego i delegacją ustawową, powinna odpowiadać kosztom produkcji energii w poszczególnych rodzajach instalacji OZE, obliczonym wg tzw. metodyki LCOE (od ang. Levelised Cost of Energy). LCOE wyznacza minimalną, możliwą do zaakceptowania ze względów ekonomicznych przez inwestora (przy akceptowalnym poziomie ryzyka), taryfę na energię sprzedawaną do sieci, gwarantowaną w okresie kolejnych 15 lat, która zapewni znaczącej grupie inwestorów opłacalność inwestycji.
Jak zauważa Grzegorz Wiśniewski, prezes think-tanku IEO, w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia przygotowanym przez Ministerstwo Gospodarki nie ma informacji o przyjętym modelu ekonomicznym, podane są tylko niektóre z kluczowych parametrów technicznych i kosztowych, ale z reguły w sposób uwikłany (zagregowany), przez co są trudne do interpretacji. Nie wiadomo też jakim uwarunkowaniom, np. konkretnym (założonym) wielkościom mocy instalacji odpowiadają podane w uzasadnieniu parametry, co uniemożliwia ich weryfikację, ponieważ w rzeczywistości część kosztów jest silnie uzależniona od mocy instalacji. Nie ma także założeń ustalających, kiedy instalacje będą zbudowane (okres ponoszenia kosztów wpływa na wartość pieniądza w czasie oraz spodziewaną degresję kosztów technologii), co jest o tyle istotne, że inwestor po wygranej pierwszej aukcji (termin zamknięcia) ma do 48 miesięcy na zrealizowanie inwestycji (w przypadku fotowoltaiki – 24 miesiące, a w przypadku morskiej energetyki wiatrowej nawet 72 miesiące).
Wg analiz IEO, poziomy cen referencyjnych w projekcie rozporządzenia, zaproponowane przez MG dla różnych technologii OZE, znajdujących się na różnych etapach krzywej uczenia i rozwoju rynkowego, są zaskakująco niskie. Koszty te są na bardzo podobnym poziomie, zbliżonym do średniej – 425 zł/MWh. Co więcej, w projekcie rozporządzenia, nie ma też istotnej różnicy w przypadku źródeł dużych i małych w danej technologii (małe źródła, zwłaszcza na początku mają znacząco wyższe koszty jednostkowe i wyższe LCOE), nowych czy modernizowanych (modernizacja jest tańsza na jednostkę przyrostu mocy). W zestawieniu z kosztami LCOE wyznaczonymi przez IEO i wykorzystanymi przez rząd miedzy innymi do przygotowania oceny skutków regulacji (OSR) ustawy o OZE, szczególnie widoczne są różnice w cenach referencyjnych wg MG i kosztach LCOE wg IEO dla elektrociepłowni geotermalnych, układów kogeneracyjnych na biopłyny oraz biogazowni rolniczych i systemów fotowoltaicznych. Różnice w wysokościach cen referencyjnych i kosztów LCOE, w sposób bardziej wyrazisty przedstawiono na rysunku.
Rys. Ilustracja względnego odchylenia w [%], cen referencyjnych podanych przez MG w projekcie rozporządzenia oraz kosztów LCOE produkcji energii obliczonych i zaktualizowanych przez IEO.
Na rynku nie wydarzyło się nic takiego aby np. koszty produkcji energii z biomasy wzrosły, a (pomijając elektrownie geotermalne) koszty energii z biogazu i fotowoltaiki tak gwałtownie spadły. Bardziej szczegółowa analiza różnic pomiędzy cenami referencyjnymi i kosztami energii z OZE z projektu rozporządzenia i wynikami z ekspertyz IEO pozwala zauważyć pewne prawidłowości:
- średnie ceny referencyjne dla wszystkich zestawionych instalacji są o 27% niższe niż koszty LCOE wg wyliczeń IEO;
- w projekcie rozporządzenia średnie ceny referencyjne dla dużych źródeł (> 1 MW) są o 6% wyższe niż średnie ceny dla małych źródeł (<1 MW). Jest to zjawisko nietypowe, nie znajdujące uzasadnienia w realnych kosztach;
- średnie ceny referencyjne dla małych źródeł (< 1 MW) są o 21% niższe niż koszty LCOE wg IEO, podczas gdy średnie ceny dla dużych źródeł (>1 MW) w projekcie rozporządzenia są tylko o 2% niższe od wyników analiz IEO, co świadczyć może o korzystniejszych od oczekiwanych cenach referencyjnych dla dużych źródeł;
- relatywnie, w stosunku do wyników badań IEO, najwyższy wzrost cen referencyjnych daje się zauważyć w wielkoskalowych technologiach energetycznego wykorzystania biomasy (zwłaszcza w elektrowniach dedykowanych i współspalających biomasę w układach hybrydowych – wzrost o 18%), w mniejszym zakresie w energetyce wiatrowej. Relatywnie najbardziej w stosunku do wyników analiz IEO straciły na wysokości cen referencyjnych: elektrownie geotermalne i układy kogeneracyjne na biopłyny (oleje roślinne), ale także małe biogazownie (41%) i małe systemy fotowoltaiczne (32%).
Zdaniem Grzegorza Wiśniewskiego projekt rozporządzenia o cenach referencyjnych, skierowany już pośpiesznie do uzgodnień międzyresortowych, powinien być wcześniej podany szerokiej konsultacji społecznej, w oparciu o przejrzyście przygotowane i zrozumiałe uzasadnienie.
